YALNIZ ŞAİR
Þafak söküyor ve yýldýzlar sönüyor gökyüzünde
Alaca karanlýk bir gecenin ardýndan güneþ selamlýyor yeryüzünü
Daðlar kahverengi denizler yine alabildiðine mavi
Yemyeþil baktýðým her yer çiçekler sarmýþ tüm dallarý
Kaldýrýmda ürkek bir kedi beliriyor yalnýz bir baþýna
Görüyorum sokak lambalarý da sönmüþ
Belkide yenilmiþ güneþin ýþýklarýna
Kulaðýmda bir ses þarký söylüyor esen rüzgarlar
Hiç bu kadar kýzgýn deðildi oysa
Sahil kenarýna vuran hýrçýn dalgalar
El ele tutuþmuþ aþýklar tüm ayrýlýklara inat
Hepsi Leyla ile mecnuna nispet eder gibi
Benimse dilimde hüzün makamýnda bir þarký
Beklenmeyen bir vedaydý der gibi seninkisi
Ve bir gün daha geçti yine sensiz
Güneþ batýyor yine ufuktan devrediyor geceye nöbetini
Sarmýþ gökyüzünü parýl parýl parlayan yýldýzlar
Baþkalarý için bir þölen belkide bu olanlar
Ama benim için bir hüzündür gecede yaþananlar
Ne zaman güneþ doðar yine hayallerime
Gecede kalsýn tüm acýlarým bir daha gün batmasýn senli düþlerime
Býrakýn býrakýn bende kalsýn yaþanan ne varsa hasrete dair
Bende böyle hatýrlanayým mazide garipti bu yalnýz þair
Sedat Kesim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.