Sen yoktun bayým Ama göz kapaklarýmdaydý hüznün Geldin iniltilerimi duyarak Yýkadýn yaralarýmý avuçlarýnda getirdiðin Mavi yaðmurlarla
Oysa ben Acýlý þarkýmýn nakaratlarýnda býrakmýþtým seni Ihlamur kokulu nefesini buldum Portakal çiçeklerinde
Sahilde aðlayan martýlarýn gözyaþlarýyla Yýkandý gururum Biz böyle sevdik bayým
Gün batýmýnýn kýzýl gülüþlerinde Uðurlanýrken mavi gökyüzü Biz hep bizimleydik Göz gözeydik seninle
Efsun damlatan gözlerinde Derin bir simya var bayým Alýp götürürcesine yaðmur bulutlarýný Çoratmaya meyilli sevda bahçemizi Býrak akýtsýn bulutlar mavi yaðmurlarýný Yýkasýn kanayan kan çiçeklerimizi
Sevdamsýn Hayat girizgahýmda keskin nefesim Son düþüm benliðimi saran süveydam
Güz yakamýza, vurmasýn hazan Dilinde tatlý bir nihaventle Yaklaþmakta haziran Kýr kapýsýný lodaslarýn Es yüreðime Gelmeden haziran Tut vuslatý getir gel kapýma dayan
Hülyanna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.