Bahçenin Dut'u
Bizim bahçenin dut’u yolumu kesti bu gece,
Gece olduðundan olsa gerek kokuyordu hanýmeli,
Hanýmelinin üzerinden uzanýyordu dut’un dallarý,
Kopardým yedim kayýtsýz kalamadým dutlara,
Yerken de gülümsedim buralar dutluk deðildi...
Sen geldin aklýma tatlý ve mis kokulu bir bahçe...
Diyeceklerim vardý utandým geceden...
Ne çok sever annem dut yemeyi ikiniz bir arada...
Ne diyecektim ki ben geceye Sen gülecektin...
Sonra iþte akþam serini yenirmiþ dut...
Yeni olmakta ya meyveler sivrisinekler yavruladý
-Kunuba çok olur bu sýralar,
-Nedir ki kunuba?
-Yakarca iþte...
-Bu daha karýþýk oldu?
-Çiniyanýn büyüðüdür kunuba
-Çiniya ne peki?
-Sivrisinek yavrusu çiniya
-Kunuba?
-Çiniyanýn büyüðü dedim ya
-Sivrisineðinde bir adý var mý?
-Sivri...
-peki bunlarýn dutla alakasý ne anne?
-dut nemli ya gündüz dut’a dadanýrlar
Hem gözüne çiniya kaçar hem dutun tadýný bozar...
-Anladým anne bu konu uzar...
-ne uzasýn kuþ bûdî gidince çýkarsýn aðaca
-kuþ bûdî ???
-guguk kuþu iþte...
-!?
-tekerlemesi bile var...
-nasýl?
-"kuþ bûdî, at bana bir dût-î,
Vereyim sana bir þeker,
Dök bana dûdi... "
Karanlýktý ve yýldýzlar vardý gökyüzünde
En parlak yýldýzý Sendin asumanýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Çakıroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.