En... Ufak bir musibette Feleðin þaþýyor, aklýn karýþýyor Þehnaz bir mizaca sahip olman ne iþe yarýyor
Ayakta durmak, sabýr ve metanetten tutunmak zor geliyor Her zaman senin nazýnda oynayan yakýnlarýný gözlerin bekliyor Peki, ne zamana kadar aklýn, bilgin, tecrüben, yüreðine kifayet ediyor..
Sen... Her zaman Böyle korkup kaçacaksan Bilinçaltýnda var olan karanlýða sýðýnacaksan
Aklýný, bilgini, tecrübeni ve yüreðini hiç kullanmayacaksan Nasýl itibar eder, hangi gerekçeyle güvenirim kör kuyudan hiç çýkmayacaksan
Yar.. ne gündüz hayalimdesin ve nede gece düþümde her insan olmalýdýr hak ettiði yerde ancak köle ruhlu insanlar uþaklýk eden nefsine hevesine..
Yar.. sevmeyince olmaz, nikahta keramet var diye insan avutulmaz keramete kim sahip çýkýyorsa zaten ondan adam olmaz, ilim, irfan yoksa Hak ve hakikat iç güdü ve zanla asla bulunmaz..
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.