HASRET

Tadý kaçmýþ çayýmýn,
Kahvelerin ise þekeri yok.
Bir þeyler eksik,
Dostum sen olmayýnca...

Aðlayan gönlümün merhemiydin,
Sessizliðimde ki sesim.
Bakýþýmdan anlardýn beni,
Sözcüklere ne gerek vardý ki..
Gereksiz birçok sözden arýnmýþtý sohbetimiz,
Geriye kalan sadece iki gönül idik...

Þimdi yalnýzlýk tutuyor ellerimden,
Gözlerimden düþüyor inciler,
Hatýralar batýyor avuçlarýma,
Kanatýyor ruhumun inceden...

Sen üzülme diye,sesim çýkmýyor,
Hasret dikenleri batýyor gönlüme..
Ama ben susuyorum sadece,
Yeter ki sen üzülme,
Yeter ki sen iyi ol diye,
Acýyla gülümsüyorum yüzüne...

Muhabbetsiz bir ömür,
Çorak bir topraða benzer.
Dostumun sözü bir yaðmur gibi,
Ýþler ta ruhumun içine.
Gri bulutlar daðýlýr o zaman,
Keder býrakýr yerini neþeye...

Daha gönül sazýmda ne mýsralar yazýlý,
Bunca hasret aðýr geldi,kalem dayanmadý...





Sosyal Medyada Paylaşın: