BABAMA

Gözlerim küsmüþ ne zamandýr uykuya,
Gecenin sessizliðini hissediyor yorgun bedenim,
Damla damla akarken hayat ellerimden,
Özlemin TARÝFSÝZ Caným Babam...

Yokluðunla erirken mum misali ömrüm
çocukluðuma, gençliðime gittim...
Hayat gülüyordu güneþli yüzüyle,
Yeþile bürünmüþtü dað taþ, senli günlerimde...
Çýnar aðacým BABAM

Hasretin bir kor içimi daðlayan...
Sensiz çok yalnýzým, kimsesizim.
Hani hiç býrakmayacaktýn beni?
Seninle oturacaktým hep?
Sensiz çok yoksul, yorgunum babam
Çok erken býraktýn beni Babam...

Siyah-beyaz fotoðrafýnda, sanki beni anlýyorsun.
Þu an karþýmda,öylece daldým kaldým.
Hayat bana acýmadý sen gittikten sonra.
Kýyamazdýn ya tek tel saçýma; Þimdi bir görsen aklar doldu babam...
Ah babacýðým,
BABAM..
ilk sevdiðim adam.


Aylin Akgün
Sosyal Medyada Paylaşın: