Seni Düşünüyorum
Yaþamýn ortasýndayým sevgili
Güneþ tepemde, tenimi kavuruyor
Bense sensizlikten üþüyorum
Yüreðimde sen
Seni soluyorum papatya yapraklarýna
Seni soluyorum kýrlara, ovalara
Seni soluyorum daðlara, taþlara
Kardelen kadar soðuk bedenim
Ama güneþe sarýlýr gibi seviyorum seni
Sensizlikte dehþetli yaðmurlar gördüm
Þimþekler ard arda çakýyordu
Dýþarda köpek sesleri
Dýþarda fýrtýna
Dýþarda deli bir rüzgar
Bense seni düþünüyorum
Sadece seni
Sessizce akan bir ýrmaktan geçiyorum
Ýðde yapraklarýna, incir dallarýna dokunuyorum
Bir çocuðun gözlerinden bakýyorum sana
Karþýmdasýn bir çocuk gülümsüyor
Karþýmdasýn bir kadýn kaldýrýmda yürüyor
Karþýmdasýn güneþ tepemde
Ve ben senden bir dünya kuruyorum kendime
Yaþamýn ortasýndayým sevgili
Günler gecelerle yarýþýyorken
Sensizlik karanlýkta kalýyor
Sonra çatlayan bir toprak oluyor bedenim
Sen topraða düþen bir tohum gibi
Bedenimde doðuyorsun
Biliyorum bu sensizlik
Parçalanacak bir gün elbet
Parçalanacak bu yalnýzlýk
Daðýlacak hasretlik
Bu özlem
Bu ayrýlýk
Ve böyle boy verecek sevdamýz
Sonra güneþ doðacak
Kuþ sesleri dolacak avuç içimize
Uçurtmalar dalgalanacak gökyüzünde
Ve çocuklar bedenimizde özgürlüðe koþacak
Filiz filiz özgürlük doðacak sonra
Þimdi söyle bana sevgili
Kaç zindan bizi ayýrabilir ki
Kaç demir parmaklýk
Kaç soðuk ranza
Kaç zifiri karanlýk
Dýþarda hýrçýn bir deniz
Dýþarda martý sesleri
Ve çýldýrasýya seviþiyorlar
Bense seni düþünüyorum
Sadece seni
Ýbrahim Dalkýlýç
21/05/2017
05:00 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.