benim hiç sapaným olmadý anne, ne kuþlarý vurdum, ne de kimsenin camýný kýrdým... çok uslu bir çocuk deðildim ama, seni hiç kýrmadim, hep boynumu kýrdým. ben hayatým boyunca bir tek kendimi vurdum! .. suskun görünsem de, fýrtýnalý ve maðrurdum anne. bir mýzrak gibi, aynada hep dik durdum anne! .. ben sana hiç bir gün laf getirmedim, leke sürmedim. ama göðsümü çok hýrpaladým, kalbimi çok yordum... ben hayatým boyunca, en çok kendimi sordum! ... benim hiç sevgilim olmadý anne, ne bir yuva kurdum, ne bir gün þansým güldü... öpemeden bir bebeðin gidiþini, tükendi gitti çaðým... kimi yürekten sevdiysem, yüreðini baþkasýna böldü... bir muhabbet kuþum vardý, o da yalnýzlýktan öldü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Senarist Uğur Akdoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.