YORGUN DÜŞTÜM

Yorgun düþtüm düþüncelerin içindeyim,
Yok, olup da ufuklara dalýp gideceðim,
Sanki uçmaktayým bulutlar içindeyim,
Yaþadýklarýmýn yükünü ben çekmekteyim..

Yorgun düþtüm sevda saðnaðýn da,
Solan, yok olan hazan zamanýnda,
Yýpranan yüreðim ufalanan parçalarda,
Duygular zincirlenmiþ sanki karanlýklarda..

Yorgun düþtüm, bütün yükler omzumda,
Ýlerleyemez olmuþum adýmladýðým yollarda,
Hayal ve umutlar savruldu rüzgarlarda,
Hepsini yýkýp atsýn, güzel olur günü sabahýnda..

Yorgun düþtüm, çektiðim imtihandan,
Þikayetim yok gelenler yaratandan,
Kabýna doldurmuyor yine de kalýyor kalan,
Koþuþturmalar bitecek elbet son olmadan..

Yorgun düþtüm, her þeyi düþünmekten,
Dermanlar kalmýyor, bitip tükenmekten,
Bu aciz beden kurtulunca çile çekmekten,
Acý tatlý yaþamda yoktur bir þey þikayetten..

Yorgun düþtüm, kara topraða doðru giderim,
Ne yaparsam, yaþarsam onu götüreceðim,
Gül yüzlerin solmadan gülmesini isterim,
Yorgun bedenimle kendim yaþar giderim..

Yorgun düþtüm, malýn mülkün olsa ne fayda,
Her þeyin sahibi bir yaradan soracak yanýnda,
Ne yaþadýysak saklýdýr onun verdiði fermanda,
Ne olursa olsun hesabýmýz verilecek huzurunda..

Yorgun düþtüm, artýk gitmek istemiyor bedenim.
Dönülmez bir akýþa doðru öyle ilerlemekteyim,
Bir þey yok yanýnda vicdanýmla, kendi, kendimleyim,
Yorgun bedenimle huzuru ilaha doðru gitmekteyim..
Sosyal Medyada Paylaşın: