EMANETE BIRAKTIM

Puf puf puf
dumanlarý savrulurken
çuf çuf diye
aðýr aksak yürüyen
kara trenler gibi

Emanete býraktým
en sevdiðim
anýlarý

Daha fazla yýpranýp
daha fazla yorulmasýnlar
istedim

Kýyamadým
o gül güzelliðinde günlerin
örselenip dilden dile
fütursuzca
tüketilmesine

Ben
içinden
trenler geçen
bir þehr-i kadimin
demir yollarýnda raylar arasýnda
oyunlar kuran çocuðuyum sonuçta

Sol yaným tüm heybetiyle TOROSLAR
diðer yanýmsa hep ovaya bakar

Kim bilir belki de
ondandýr kararsýzlýklarým
bir uçtan bir uca
ovayý gözlerken sessizce
daðlara dönünce haykýrýþlarým

Hayat
tren sesini
ninni eyleyince
ilk türkü olarak da
KARA TREN’i belletince
anýlar
emanete
böyle aðýr aksak yollanýyor
iþte

tly



Sosyal Medyada Paylaşın: