ben seninle çýkmaz bir sokakta karþýlaþtým önce seni özlemlerde arýyordum oysa ben kirpiklerine damlamýþ bir þiir kadar yakýndým sana
bir artçý deprem gibi sürekli damarlarýma doluyordu yokluðun soðuktun, üþüyordum ateþtin, yanýyordum denizdin, boðuluyordum
sýrtýmý dayadýðým bir limaným da sensin ömür boyu yüreðimi rýhtýmýnda saklayacaðým
bir kuþa kanat oldum kanadýmdan vurdular sokaða bakan pencere oldum perdesini çektiler sonra sana yar oldum en derin yaram oldun sonra kanadým hep hiç durmadan hiç tükenmeden
sonra kalbim yokluðuna müebbet kaldý ve bir þiir kadar acýmasýz kanýyordum yüreðindeki ben kadar suskunum þimdi
ben seninle karanlýk bir akþamdým seni yýldýzlarda arýyordum oysa senin saçlarýna yýldýzlar konmuþtu ben yýldýzlarý uzaktan seviyordum
yüreðime düþen yokluðun kadar üþüyorum þimdi hadi sevgilim tut yüreðimden gidelim bu üþümeden bundan sonraki özlemek çok soðuk olacak
ibrahim dalkýlýç
15 mayýs 2017 21:35 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.