KERVANSARAY

Gece vakti çöldeydik;
Bir biz vardýk, bir de ay.
Yorulmuþtuk, dinlendik;
Güzeldi kervansaray!

Tabanlarý mermerdi;
Duvarlarý gümüþten.
Perdeleri örmeydi;
Renk almýþtý güneþten!

Hayli bir yol almýþtýk;
Geçip koca vadiden.
Aþýrý susamýþtýk;
Mutlu olduk, sahiden!

Aþýklar aðýrlamýþ;
Sevda kokar odalar.
Dalga dalga yayýlmýþ;
Sanki çöle sevdalar!

Anýlarla yüz yüze;
Geliverdi duvarlar.
Nerden baþlansa söze;
Bir birini kovarlar!

Gece çöl sessizliði;
Zaman durmuþ misali.
Mehtabýn eþsizliði;
Sevenlerin visali!

Seher vakti güneþle;
Uyanýp, yola düþtük.
Sýcacýk bir gülüþle;
Anýlarý bölüþtük!

Unutulmayan aný;
Olurken kervansaray.
Belki en güzel yaný;
O geceki eþsiz ay!...

Mahmut KILIÇOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: