Anneciğim

Annecigim hayattayken,
Herþey fazla fazlaydý...
Sýðýnacak bir limaným,
Aðlayacak bir kucaðýn vardý...

Bayramlarda sýcacýk bir yuva,
Torunlarýnýn öpecek elleri,
Dua edecek kocaman yüregin,
Sevgiyle bakan gözlerin vardý...

’Annem’ dediðimde,
Sesini duyunca
Mutluluk veren sözlerin,
Darda degilim diyen hislerim vardý...

Gurbete çýkýp döndüðümde,
Babam evi diye huzur buldugum
Bahcesinde güller kopardýðým,
Babamýn tek eþiydin annem...

Annem, caným! uyan artýk ben geldim.
Hani derdin ya nar çiçeðim,
Hani en kýymetlindim,
Kýymetlini nasýl býrakýp gittin...

Bugün de anneler günüymüþ,
Baharda gelmiþ,
Sen gideli günler geçmiyor..
Benim bir yaným deðil her yaným eksik annem...

Yýllar var ki yorgunum
Düþünmekten, kaygýlanmaktan...
Hani iþ yorgunluðu geçiyorda,
Memlekette huzur kalmadý annem...

Kiminin yavrusu yetim kaldý,
Kimi karanlýkta dört duvar arasýnda,
Ciðerler pare pare,
Tüm anneler aðlýyor anne...

Oturduðun koltuk hala duruyor,
Ýzlerini taþýyor...
Annem yürek yangýným,
Ver ellerini öpeyim,
Anneler gününü kutlamaya geldim...

14 Mayýs 2017
Sosyal Medyada Paylaşın: