be
sadece yaşayacaktım
bir müzik duyarým bir müzik gün içinde ýsrarcý
hüzün çöker þiir gibi þiir ki bahçemin gülgoncesi
insan dindiremez vapurun denizdeki yalnýzlýðýný bilirim
bilirim bilmek yalnýzlýðýn avuntusu
kýyý kýyý arandýðým iklim kýrmýzý bir güle yakýþsýn istedim
istedim ki yüzünün tüm mevsimlerine yetsin ömrüm
kendi hatýrým yordu beni kýrk yýl taþýmaktan
sonra kahve içmeyi býraktým
baktým evlerin içinde insanlar
insanlarýn içinde baþka evler
kalktým birer birer çýktým dur demediler
deðil mi ki ömrümün fazlasýný o evlerde býraktým
kedisiz kalmadým kendim siz kaldýðým kadar
aklýmý ziyan ettiysem ne olmuþ yani
vicdanýmý büyüttüm belki sizden habersiz
bir de kediler
onlar beni hâlâ sever
kýsa çöpü ben çektim bu hayat benim
ah pervasýzlýðým
uzak yaným
önce kaçýp sonra korkan kimseydi ben deðildim
kýrýk bir camdým aynalardan saklandýkça karþýma çýkan
dediler kuþlar öldü
dedim annesiz mi kaldým
dalýn bana söylediðini gittim baþka aðaca anlattým
baktým su düþmanýn elinde ekmek düþmanýn
ruhunu sat doymak için bütün nakaratlar
yani þimdi baktým olmuþa olmakta olana
gördüðüm insan ah ne yazýk
saklýsýnda acem kýlýcý düþene uzatacak
terimi tenime düþman eden insan
dilerim insan olmaz dedim gelecek olan
oysa sadece yaþayacaktým
sade ve telaþsýz yaþayacaktým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.