Kovalar ümitlerim!…

Masmavi denizlere özlemim,
Dalgalarýn sesini duyar gibiyim,
Setlere vurdukça bir ýslýk çalar,
Ahenkli git-gel yapar, yosunlu sular...

Kumlarda yalýn ayak yürümek geldi,
Sýcaklýðý hissederek ve zýplaya zýplaya yürümek.
Bir kova, bir kürek alýp,
Çocuklar gibi kale-kule yapmak, çöpten askerler dikmek kapýya...

Sonra koþmak, kýyý boyunca,
Dinlenen insanlarýn üzerinden tek, tek hoplamak,
kýzan olmaz, hani çocuksun ya!...

Otomobil iç lastiði unutmuþ birisi, belki kayýk kiralamýþ, ondan.
Baktým hasar yok,
Þiþir gitsin,
Sonra tak beline,
Debelen suyun içinde,
Yüzme bilmeyen ne yapar zaten...

Gözlerin takýlýr uzaktaki büyük yük gemlerine,
Mola vermiþler deniz ortasýnda,
Sahile kýyýya motorlarý ile alýþ veriþe gelen birkaç turist.
Plajdan sadece uzak görüntüleri fark ediliyor,
Zaten dilini çözemez birde yaklaþamazsýn.
Sadece izlersin...

Ýþte sana ben böyleyim,
Bir türlü dilini çözemiyor,
Ve sana yaklaþamýyorum.
Sadece uzaktaki suretin varlýðý...

Neyse,
Varlýðýn la!
Ýçimdeki tükenmez karanlýðým da,
Iþýðým olursun...

Sonra;
Gölgelerin düþer,
Kovalar ümitlerim…

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.



Sosyal Medyada Paylaşın: