Yaþlý Cemil bey akþam sofrayý yere kurdu
Anneyle yavrularý, seyrederken mesrurdu
Pastýrmayý yer iken Maviþ sofra bezinde
Benekli de oturdu, yaþlý adamýn dizinde
Manzara bir aile tablosuydu her yönden
Unutulup gitmiþti ne kaldýysa ta dünden
Mart ayý geldi; karlar eriyordu daðlarda
Baharýn heyacaný vardý sessiz baðlarda
Kasabanýn yanýndan akan çay taþýyordu
Toprakana rahmeti rahminde yaþýyordu
Herkes sokaða çýktý karýn erimesiyle
Yürüyordu bazýsý yolda kerimesiyle
Ve açmak üzereydi, Nevruz ile Çiðdemler
Mutluluða dönmüþtü buz tuttuklarý demler
Aðaçlar, tomurcukla benek benek idiler
Bazen de dallarýnda, yürüyordu kediler
Sýk sýk giriyorlardý, bahçedeki kümese
Çýkmazlardý horoz üzerlerine yürümese
Tombul tombul tavuklar kýzýnca onlara
Koþup çýkýyorlardý, su dolu bidonlara
Hele hele Benekli vallahi çok fenaydý
Kýrdýðý yumurtayý, evin sahibi saydý
On bir tane olmuþtu; ama bir þey demedi
Adam sadece birkaç gün yumurta yemedi
Uzun zaman olmuþtu kahveye gitmeyeli
Onu sürüklemedi oraya dostluk yeli
Samimi kedilerle ediyordu hasbihal
Kainatta en güzel lisandýr lisan-ý hal
Evde mýr mýr sesleri mutluluk ezgileri
Sevildikçe söyledi muhteþem sezgileri
Çok, çok üzülüyordu, anneye yaþlý adam
Zavallý görmüyordu dolabý, sehpayý tam
Cemil bey: »Veteriner belki tedavi eder.«
Ve ekledi: »Ýyi de iþitmiyor derbeder.«
»Senin de kulaðýný, saðýr etse birisi?«
»Aniden sýyrýlsaydý o incecik derisi.«
»Tüyleri gibi kana bulansaydý sakalým.«
»Ne yapardýn o zaman, biraz düþün bakalým.«
Yaþlý adam yapmaya çalýþýrken empati
Onu düþüncelerden, uyandýrdý bir pati
Dönüp »Ne istiyorsun Pamuk?« dedi Sahibi
Kalçasýnýn altýnd kalmýþ meðer nasibi
»Al bakalým þekercik pastýrmaný. Yakala!«
»Bak duruyor, oyun mu istiyorsun, pekala.«
Derken çaldý kapýnýn kanarya sesli zili
Peþinde de yavrular… Asker gibi dizili
Kapýyý açtý adam: »Sen miydin Nedim bey, gir«
O da þaka yaptý: »Kabul edersen misafir.«
»Ah ne demek efendim! Lütfen koltuða buyur .«
»Rahatsýz olmaz Maviþ, þeker her yerde uyur.«
Kedilerden pek memnun olmadý misafiri
Vurarak uykusundan uyandýrdý tekiri
Zavallý pamuk , þaþkýn þaþkýn baktý yüzüne
Nedim bey ters ters süzdü ve baþladý sözüne:
»Günler geçti, nerdesin, merak ettik, azizim.«
»Eskiden beri iyi dostluðumuz var bizim.«
Cemil bey gülümsedi: »Olmaz mý elbette var.«
»Senin gibi deðerli bir insaný kim kovar.«
Nedim bey kedilere baktý küçümser gibi:
»Niye hiç kahveye gelmediðin belli tabi.«
»Dostum kedi babasý olmuþ haberimiz yok.«
»Yavrularý da birden, ikiden hatta üçten çok.«
Cemil Bey, misafirdir diye sustu her söze
Bir yandan da çalýþtý gelmemeye gözgöze
Hasbihalleri on beþ dakika kadar sürdü.
Nedim bey de peþpeþe iki defa öksürdü:
»Sebeb-i ziyaretim þudur.« dedi dostuna.
»Senden borç istiyorum; öderim hazirana.«
S / ÂYE (11:52) .12.05.2017 / ESKÝÞEHÝR