Yoruldum artýk beklemekten,
Çýk gel!
Gelki hayalinle avunmaktan kurtulayým.
Gözlerinin içine bakayým doyasýya
Uzun uzun
Mutluluðumu gör diye.
Yeter artýk çýk gel
Bana cok görme bu huzuru
Konuþ sesin kulaklarýma kazýnsýn
Hiç susma
Sesini dinlememe izin ver
Bana çok görme bu huzuru
Kaç yýl geçti seni bekleyeli
Sessizce otur yanýma
Varlýðýný hissetmeme izin ver
Dünya insanlar
Hepsini bir köþeye býrakama izin ver
Gel yeterki
Bu karanlýk yalnýzlýðýmda
Elini uzat
Elini tutmama izin ver
Sýcaklýðýný hissetmeme
Hayalin yetmiyor artýk
Ne olur çýk gel
Bundan sonra
Gösüne Yaslanýp
Uyuyan o huzurlu kýz ben olayým
Gözlerinin tek sahibi
Sessizliðinin dinleyicisi
Sevinçlerinin ortaðý
Ve gülümsemenin nedeni ben olayým
Ne olur çýk gel artýk
Bu aþký çok görme bana
Seni seviyorum kelimesini
Gözlerinden okumama izin ver artýk
Sende unut herþeyi
Banada unuttur
Senle olduðum her an
Zaman dursun
Çýk gel
Ýzin ver aþký beraber yaþayalým
Ýzin ver aþký yenide yazalým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.