Yüreðinin en ücra, en tenha, En kuþ uçmaz kervan geçmez yerlerine gizle, Düþlerimi, ümitlerimi...
Hatta birgün belki yeniden aklýna gelsin istemezsen, Çarmýha ger benden kalan ne varsa. Kurtlar kuþlar parçalasýn kalanlarý da.
Birgün eðer kokusunu duymaya baþlarsan anla ki; Duyduðun sadece, ümitlerden ve düþlerden kalan, Kýrýk dökük, hayaller ve anýlardýr. Belki zararýna sana satmak istiyordur kalýntýlarý, Mazi denen zaman tüccarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
serpilce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.