Ankarada öğle vakti

Burasý Ýzmir caddesi
Oturdum taþ göbeðe fiskiylerin yaný
Gümbür gümbür þelale sesi gibi uðulduyor
Havada çiseliyor hafif mayýs serini
Önüm kumrulara doðru köprüye bakýyorum,
Saðýmda deniz bank kime denizse
Solumda kalkýnma bankasý müreffeh ülkemin
Gökyüzüne bakýyorum bulutlu bulutlu
Uzun aralýklý kuþlar süzülüyor yükseklerde

Etek tarihe karýþalý çok oldu
Kýzlar geçiyor iki yönlü hepsi kotlu
Öðlen memur akýþý var bir yandan
Ýki haným geçiyor uzaktan kurumdan
Beni gördüler biri eðildi gülümsediler
Muhtemelen yine döktürüyor demiþlerdir
Derin derin dalýþýma

Ýnsanlar sel gibi akýyor öðlen vakti
Mutlu desem mutlu deðiller mutsuzda deðil
Hava gibi aðýr hava gibi sakin dertleþmede
Kuþlardan biri sorti yaptý tepemden geçip
Ýrkildim sanki hey hey uyan uykudan der gibi
Ben hiç uyumadým ki hep ayakta hep nöbette
Arkamdan bir çöpçü dolanýyor aylak aylak
Biraz çakal tipli kaðýtlarý ayakla atýyor faraþa

Hadin ben gidiyim artýk dostlar
Mesai baþlýyor

Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın: