Hep bakardým, Yalnýzlýðýmda pencerelere Perdeler örtük pencereler kapalý Oysa ben bakardým, Bir ýþýk görme umudu ile Uzun uzun bakardým pencereye,
Görmek umudu var ya insanda Bir umut iþte öyle yalnýz kalsanda O ýþýktýr kapalý pencereye baksansda Umutsuz hayat zindandýr Yaþanan ev yaban bir handýr Gözlerden akansa iþte kýrmýzý kandýr,
Görmemek korkusu var ya Ýnsaný kör topal salar dýþarýya Sonra ayaklarý takýlýr bir halýya Düþersin ya ahlar çekerek Umutsuz kalýrsýn iþte uzanan el olmasa Hele düþünce koþan biri olmasa Kimsesizlik duygusu yüreðe dolmasa Kör topal þükredersin haline.
Görmek kapalý bir camýn ardýnda Kör bir kuyuya benzerdi umut Oysa görmemin umdu idi Gözlerinin þehrinden ýþýklarý görmek Gözlerinin penceresinden bakmak Gözlerinin hücresinde müebbet yemek O umuttu beni kapalý camlar ardýnda býrakan Beni kapalý camlarýn ardýnda býrakan Olan o umudu mahkum eden Gözlerini görme umuduydu beni yaþatan…
Mehmet EMÝN DAÐ 07 05 2017 /// sevgilerin þairi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.