MEKTUP
“Elimi yabancý bir ele deðdirdiðim
Ýlk adam”
Üstümde pembe bir tiþört
Gökyüzünde yakýcý bir güneþ vardý
Seni ilk gördüðüm gün de
Ve sen gölgesinde bile asalet
Görüntüsünde sýrf karizma esmer
Býçkýn bir adam duruþuyla
Bana bakýyordun keskin ve cezbedici
Seni bir yabancý gibi ilk görüþüm
Nihayetinde de son görüþüm oldu
Ýçime iþlediðin bakýþýn
Filizlenen tohum gibi her geçen gün büyüdü
Sen de bana ulaþmak için çok çaba sarf eder gibi deðildin
Hatta sana ilk merhabayý ben dedim
Dedim de piþmanda olmadým deðil
Hani çok umursamadýn mý yoksa þaþkýnlýðýndan mý?
Dilinin ucundan dökülen merhaba varla yok arasýydý
Sonradan açýldýn gerçi
Sana olan duygularýmý çabuk çözdün
Sende aynýlarýný yaþýyordun
Seninle ilk birkaç saati geçirdikten sonra
Evde kendime söylediðim tek þey
Ýþte bu benim aradýðým adam bu
Çok anlýktý davranýþlarýn
Gülüþünün azlýðýný
Delikanlý tavrýna
Sinirli hâllerini de hayatýn acýmasýzlýðýna
Yoruyordum
Zordu hayat
Seni tanýdýkça daha iyi anlýyor
Çektiðin acýlarýn alnýndaki çizgileri
Nasýl güçlendirdiðine yaþayarak tanýk oluyordum
Baðlýlýk çok kolay oldu sana
Yaþým on sekiz ve seni
On sekizden daha çok yýl yaþamýþ kadar sevmeye baþladým
Ruh ikizim hikâyesi bu diye düþünüp
Çok sevmemi buna baðlýyordum
Ruhlarýmýz çok ortak noktaya sahip olamasa da
Ve
Hiçbir þeyimizin olmadýðý hayata
Sadece birbirimizin olmak için
Ailemi geride býrakýp
Ellerine kollarýna ve hatta vicdanýna teslim ettim
Bedenimi hayatýmý ömrümü
Çok zor gelmiþti ailemi býrakýp kaçmak
Ama onlar seni istemiyordu
Bense deli gibi seninle bir hayatý
Her þeyden çok istiyordum
Hayatýmýzýn savaþýný vereceðimizi
Bir zafer kazanacaðýmýzý
Ve bunu gururluyla aileme
Senin öve öve bitirmeyeceðimi
Onlarýnda seni baþ tacý edeceðini ummuþtum hep
Ama olmadý
Savaþmaktan geçtim
Sen benimle mücadeleye bile dâhil olamadýn
Pes ettin küskünlüðü
Siniri ve tüm kötü huylarý bana tercih ettin
Ve hayatýmýn ilk yenilgisini kollarýnda tattým
Daha fazla uzatmayacaðým
Gözümün nuru
Demeyi sana o kadar çok isterdim ki
Beni anlamaný umarak yaþadýklarýmýzý
Bu beyaz kâðýda döktüm
Hayatýmda beyaz bir sayfa açarken
Sana hiç olmadýðý kadar ihtiyacým var
Sana güvenerek emanet ettiðim
Bedenim, hayatým ve özgürlüðümü
Bana iade etmeni istiyor
Seni sen dolu hayatýna býrakýyorum
Çünkü benli hayat bundan sonra
Benim Daha çok umurumda….
Sana söyleye bileceðim son sözüm ise
Hayal kýrýklýðýmsýn…..
Hoþça kal…..
Adam eve doðru ilerlerken onun yokluðunun
Hayatýna düþtüðünün farkýndaydý sanki
Evin odasý soðuk nemle küf arasý
Yalnýzlýk sinmiþti sabah çýktýðý eve
Iþýðý yakýnca kapýnýn yanýndaki
Ceketini astýðý portmantonun orda
Beyaz bir zarf iliþti gözüne…
Arkasý yarýn…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.