Düþünce yol
Gitmek kalýr duman duman…
Her düþüðe tekrar gebe kalan zihin
Doldurur fikri
Soðuk bir býçak saplar sýrtýna
Kambur düþünceler birikir o vakit
Söze baþlarken
‘’Sen’’ diyen her cümlenin altýna saklanýr annem, babam
Sallanýr saçýmda iki çýplak ayak
Kýrýlýr kilometreler boyu efsun…
Söz
Kalýrsa defterin elimde
Ne duvar
Ne de sis beyaz koyar yoluma
Giden telaþlý
Dönen martý kokulu ölür drina
Ýpi göðe
Göðsü baþka bebeye gebe kalýr papatyanýn
Tel tel dökülür
Durak durak uzar ayrýlýk…
Giderken
Diþleri gümüþ parlar gecenin
Düþerken,
kol düðmeleri pahalý
kitaptý aþk
aðýr kapýlar ardýnda
ellerim yanar
git lavinya...
durma
Kanar þimdi yalnýzlýðý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.