BİZ BÜYÜDÜKÇE HAYALLERİMİZ KÜÇÜLDÜ

Çiçeklerin kokusu bir baþkaydý çocukluðumuzda…

Peþlerinden koþardýk kelebeklerin,
gelincik tarlalarýnda.

Güneþ,
kuþ sesleriyle
doðardý pençeremize,
kýrlangýçlar uçuþurdu gökyüzünde.

Oyunlar oynardýk
arka bahçede,
rüzgâr hüzünlü esmezdi
yüzümüze.

Prangalar vurulmazdý hayallerimize,
köz düþmezdi yüreklerimize...

Sandýk ki;
Yaþam,
Doludizgin
devam edecek hep böyle.

Oysa þimdi,
bir ateþ düþtü sol yanýmýza,
kýzgýn küller savurdu etrafýmýza.

Biz büyüdükçe,
hayallerimiz küçüldü.
Maviden griye çaldý gökyüzü,
yýldýzlar gecenin karanlýðýnda söndü...

Ýblisler türedi etrafýmýzda,
daðdan þehirlere indi çakallar,
inlerine sindi kurtlar.

Yýllar geçtikçe,
hayatýn gerçekleri ’’dank’’
etti kafamýza...

Halide Köksal
4 Mayýs 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:

Halide Köksal Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

UZAKLAR BİTİMSİZ DEĞİLDİR HİÇBİR AŞK DÜŞ ARTIK DÜŞLERİMDEN GÜNAH LİBASI GİYDİK EY ÇOCUK HANİ BAZEN ESİR DÜŞTÜK ÖLÜME TUTSAK KALIR BİZ BÜYÜDÜKÇE HAYALLERİMİZ KÜÇÜLDÜ Mazlumlar Silsilesi