Yüreğim yangın yeri
Cemre olup gönlüme düþtüðü günden beri,
Nar-ý aþkla tutuþan yüreðim yangýn yeri.
Gece gündüz her daim, yâd edip hayalini,
Uykusuz gecelerle, söndü gözümün feri.
Güldükçe güller açan emsalsiz cemaline,
Bülbüller sarraf olsa biçemezler deðeri.
Ýncilerle bezenmiþ eþsiz bir kolye gibi,
Aklýmý baþtan alýr, ak gerdanda benleri.
Sade bir güzellikle, salýnýp sere serpe,
Dökülür omuzlara has ipekten telleri.
Göreni meftun eden, ýþýk saçan gözleri,
Yýldýz yýldýz parlar da, çaðrýþtýrýr Ülker’i.
Laleyi imrendiren, endamýyla, nazýyla,
Hep gözümün önünde, o efsunkâr halleri.
Mevsim hazan olsa da özenir de bahara,
Esip durur baðrýmda sevdalýðýn yelleri.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.