Gönül niye sessiz, ruhun kefensiz!

Kuþatmýþsa dilimi þayet bir hezeyan
Hale tesir etmez, asla idraksiz kalan
Sen oyalan mühlet içinde anlamayan
Anlamadan nefes alan aþký solumayan

Dert ki tenin dirliðinde bir nihayettir
Derbeder olan ancak hali bilmeyendir
Kalbin sahibi kimdir hissetmeyen bilir
Hezeyanlar içinde o kendiyle konuþur

Ah Rabbim verensin, sen bahþedensin
Rahmetin için verdiðin süreyi beklersin
Sen en güzel yârsin ölümü halk edensin
Ýnsaný bilen ona en güzel þeref verensin

Düþünmeli bir insan, lekeleri karþýsýnda
Bitmeyen nefeslerin azameti konusunda
Var olan hukukun muhafazasý hususunda
Hükmün sahibinin hoþ görüsü noktasýnda

Anlamalý o insan hep baðýrýp çaðýrmamalý
Hata karþýsýnda, maðdura mühlet tanýmalý
Hemen kararmamalý, muvazeneyi anlamalý
Ýnsan olduðu için onu bahþedeni hatýrlamalý

Ne can ve nede kan insan içindir her zaman
Ýnsansýz arzý cihan ne kadar anlamlaþýr biran
Akledense bir insan ruhuyla o kalbini anlayan
Saðlýk içinde hamd ile kulluðun gereðini yapan



Mustafa CÝLASUN


Sosyal Medyada Paylaşın: