cemre düþtü yüreðime bir bahar akþamý bu yalnýz bu çaresiz odada bekleyiþlerim son buldu nihayetinde ankara bir baþka gülümsedi gökyüzü açýldý yüreðimin kapýlarý gibi tebessüm belirdi seni bekleyen gözlerimde kulaðýmda ud sesi içimde kelebekler vadisi sana kocaman bir hoþça kal dedi yüreðim çiçekler açarak elveda demek bu kadar mutlu eder miydi her vedalarda aðlayan ben deðil miydim sahi.. aþk tarifsiz kaldý þimdi bende son gözyaþým yüreðimin yarýsý bu kaçýncý elvedam saydýn mý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
madame antoine Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.