Müphem Düşünceler Sardı Beynimizi
Sürgün gecelerin koynunda savruldu acýlarýmýz,
savaþ alaný gibiydi yaþadýklarýmýz.
Ýkimiz de sarsýldýk bu hüznün içinde,
karabasan gibi boðazýmýza çöken kâbus gecelerini
istemezdik elbette.
Belki de ölüme ramak kala döndük uçurumun kenarýndan,
belki de gizli bir el çekip aldý bizi,
evrenin derinliklerinde kaybolup gitmekten.
Çýyan gibi sardý benliðimizi esaretimiz,
her gün biraz daha hýrçýnlaþtýk,
birbirimizden uzaklaþtýkça uzaklaþtýk.
Sabretmeyi keþke becerebilseydik,
onca acýlara keþke göðüs gerebilseydik,
daha farklý olurdu belki kader çizgimiz.
Bir kalemde sildik birbirimizi,
öfkelerimizin bozgununa uðradýk,
arsýz bir döngünün içinde çýrpýndýk durduk.
Kefen giydirdik bir hiç uðruna,
bitimsiz dediðimiz aþkýmýza.
Müphem düþünceler sardý beynimizi,
savrulduk piþmanlýklar içinde,
iki yaþam oluþtu içimizde,
’senden önce ve senden sonra’
Keþke hiç yaþamasaydýk yürek yakan azaplarý,
keþke birbirimize daha hoþgörülü davranabilseydik,
týpký okul yýllarýndaki gibi.
Göçüp gitmenin hâyallerini kurdum uzun gecelerde.
Biliyordum bir gün boðulacaktým anýlarýn içinde,
sefil bir yaþam baþlayacaktý benliðimde.
Benim için hazin olan neydi biliyor musun sevgili,
onca hayâllerimizin acý bir vedayla son bulmasý,
ve yaþanýlan onca güzelliklerin bir çýrpýda uçup gitmesi.
Gidiyorum artýk bu þehirden,
býktým zehir gibi elemlerden.
Ýç burkan bir ayrýlýðýn sessiz çýðlýklarýyla,
beyhude çýrpýnýþlarýn son ataklarýydý bunlar.
Haketmedin onca akan gözyaþlarýmý,
haketmedin sana harcadýðým yýllarýmý.
Gidiyorum artýk bu þehirden,
sevdiklerime elveda bile diyemeden.
Halide Köksal
11 Nisan 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.