Camdan adamlar vardý Sevgiyi hiç ama hiç bilmeyen Aþk tan anlamayan Kalp yerine taþ taþýyan Camdan adamlar vardý Dokunsan kýrýlan Kýrýklarýyla hayatýný kanatan Camdan adamlar vardý
Birde camdan kadýnlar vardý Dokunsan bin ah iþiteceðin Bakýþý gülüþü donmuþ Soðuk bedenlerinde aþký sýcacýk yaþayan Aþka sevdaya aç Camdan kadýnlar vardý Kýrýldýðýnda camlarý sadece kendi yüreðine batýran Camdan kadýnlar vardý Gözlerinden kanlý yaþlar döken
Bir gece sevmeyi bilmeyen eller Dokundular onlara Önce kýrdýlar o nazik parmaklarýný Aldýlar oyarak yüreðini Ektiler acýyý mutsuzluðu Kalpsiz kaldý camdan kadýn Kalpsiz kaldý camdan adam
Bir damla yaþ süzüldü O camdan bedeninden ve sustu kadýn Camdan kadýnlar bir daha hiç ama hiç konuþmadý Camdan adamlar ise hiç sevemedi Ne zaman camdan bir heykel görsem Camdan kadýnlarý hatýrlarým Kimselere diyemem ki Benimde kalbim Camdan Dokunma kýrýlýr Dokunma
* Bu þiiri yazmama vesile olan bana o güzel resmi veren þair Osman Yalnýz Arýkan dostuma çok tþk ederim *
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeLeBeK EtKiSii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.