Ýçimi yakan amansýz çýðlýk Kuytu köþelerde hüznünden dað gibi büyüyen hýçkýrýk Nefesimi almakta zorlandýðým an Burunumun direklerini yakan Kafamda sorular her an
Titrer sesim, gözlerimde yaþ Bilemem, annesi ölen çocuklar ne yaparki? arkadaþ Saklarým çýðlýðýmý duyma sakýn kardeþ Þimdi ne çýkar üzerime doðsada güneþ Ellerimi açýyor, ediyorum Yaradan ’a dua
Sorsalar ki dünyadaki en acý duygu ne Dile getiremem bunu, aðlarým anne Dayanamaz bu hüzne çocuk kalbi Ne olur Allah ’ ým annesiz býrakma kimseyi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe Nur Gölcür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.