Cemil bey, okþar iken kedinin kafasýný
Biraz daha düþündü dünyanýn cefasýný
Kýyas etti kediyle kendini…ve üzüldü
Konuþurken acýdan dudaklarý büzüldü:
»Bilemezdim ki neler yaþadýðýný, Þekeeer!«
»Her þeyin merkezine insan kendini çeker.«
»Þahsýndan baþkasýný görmez, görmek istemez.«
»Mutsuz olduðunda da zatýný yermek istemez.«
»Birazcýk öylesiniz.« dedi anne adama
»Çok itaatkârsýnýz, acýya, hüzne, gama«
»Devamlý yanlýzlýktan, þikayetleriniz var.«
»Hapishane gibidir gözünüzde dört duvar.«
»Görüyor musun Sahib, þu küçük yavrularý.«
»Belki onlar cevaplar, sorduðun sorularý.«
»Doðururken hepsini, yalnýzdým kömürlükte.«
»Çok zorlandým ve acý çektim þu en büyükte.«
»Göbek baðlarýný da diþimle kestim kendim.«
»Her þeyi tek baþýna, yapan sadece bendim.«
»Yalnýzsýn, zor anýnda kimse yoksa yanýnda.«
»Mutlusun, biri varsa, gam ve heyacanýnda.«
»Bir kadýn doðururken yanýnda biri vardýr.«
»Vaktinin geldiðinden eþinin haberi vardýr.«
»Bir ebe ya da komþu, keser göbek baðýný.«
»Doðum anýnda söyler, neleri yapacaðýný.«
»Evet bizde öyledir.« dedi yaþlý Cemil Bey
»Karýmýn doðumunda yolunda gitti her þey.«
»O acý çýðlýklarý, kulaklarýmda hâlâ.«
»Bebek dünyaya geldi ikiye çeyrek kala.«
Koltuðun kenarýna çýktý Benekli birden
Cemil beyse rahatsýz olmadý misafirden
Yüzünü defalarca okþadý güzel Simya
Göbeðini yaladý ve sevdi doya doya
Sonra adama döndü: »Ýlk önce bu doðmuþtu.«
»Canlý doðumu beni ah ne sevince boðmuþtu.«
»Plasentayý yine ben yýrttým tek baþýma.«
»O vermiþ, gel de bu sorumluluðu taþýma.«
»Yalnýzlýk, hiçbir þeyin olmamasýdýr, Sahip.«
»On þeyden biri noksan diye insan mustarip.«
Cemil bey arkasýna yaslandý bir dakika
Ondan beklemiyordu bunlarý filhakika
Tam o esna da Maviþ sarýldý bacaðýna
Çýkmak için bayaðý uðraþtý kucaðýna
Cemil bey aldý yerden ve baþýný kokladý
Yavrucak da burnuyla sevgisini yokladý
»Hiç böyle düþünmedim doðrusu.« dedi adam
»Keyfim kaçtý, moralim bozuldu akþam akþam.«
»Görmüyoruz dünyayý, kör gibi yaþýyoruz.«
»Sýrtýmýzda gereksiz birçok yük taþýyoruz.«
»Herkes bir deve kuþu, acýlar da kumlarý.«
»Bedenlerdeki ruhlar çilekeþ mahkumlarý.«
»Kimine ziyaretçi gelmez geçer de aylar.«
»Çoðu zaman da yalnýz içilir evde çaylar.«
Kedi: »Devekuþu mu, neye benziyor?« Sahip.
»Boyu uzunca bir kuþ! Bir görsen çok acayip.«
»Oo, saat sekiz olmuþ, yemek yapma zamaný!«
»Dostlar! Gidip alayým, patates ve soðaný.«
»Siz de çok acýktýnýz; yer misiniz pastýrma?
»Pamuk, ayaklarýný çek, burnuma bastýrma!«
»Bunlar oyunbaz olmuþ, baksana þuna…Yavaþ.«
»Bak! Düþüp bir yerini kýracaksýn, arkadaaaþ!«
»Ýnin kucaðýmdan da gideyim ben kilere.«
»Sen de göz kulak ol, bu küçük zekilere.«
Anne bir þeyler dedi, yavrularýna: »Mav, mav!«
Hepsi birden karþýlýk verdiler: »Miyav, miyav!«
Sonunda sýçradýlar, adamýn kucaðýndan
Ama bir þey hissetti bacaðýn sýcaðýndan
Bir baktý ki pantolun bir karýþ kadar ýslak
Dedi ki latifeyle: »Bu senin iþin minnak.«
»Ulan Benekli! Yaptýn yine yapacaðýný.«
»Bir daha göremezsin Camil’in kucaðýný.«
»Kusura bakma.« dedi Simya çok utanarak
»Tuvaletin yerini bilmiyor henüz, minnak.«
»Neeyse!« diyerek kalktý yaþlý adam ayaða
Üstünü deðiþtirdi, gitmeden mutfaða
Peþine de takýldý, dört kedi çocuk gibi
»Hey! Hayrola nereye?« dedi evin sahibi
Dolaptan büyük bir kap alýp gitti kilere
»Peþimi býrakýn ya!« dedi peþindekilere
Ardýndan kavanozun camlarýný topladý
Birkaç kez ayaðýma batar diye hopladý
Yeri silip süpürdü; camlarý çöpe attý
Bu esnada Benekli tezgaha çýkýp yattý
Yaþlý adam yemeðe koyuldu aldýrmadan
Patatesleri soydu, onu hiç kaldýrmadan
S / ÂYE (10:26) 30.04.2017 / ESKÝÞEHÝR