Yalnýzlýðýn bir adý vardý, ben olduðum hiçbir yerde deðildim. Her þey olmasý gerektiði gibiydi; sessiz ve karanlýk. Hangi aynaya baksam, gördüm. Çirkindim! Kabýma sýðmam, sýðamam. Býraktým artýk, varsýn yansýn tüm uykular. Ben yine de kendime usul usul,
ninniler söylerim ..
Leytun Kaplan- (SESSÝZ KADIN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leytun Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.