GÖZLERİMDEN DÜŞTÜ GÖZLERİN

Gözlerimden düþtü gözlerin
Kýrýldý kristal mavi cam gibi
Parçalara bölündüler
Her parçada bir anýmýz daðýldý

Kaç güzele nazar boncuðu daðýttý gözlerin
Þimdi benden çok uzaklarda
Baþka gözlerde serinliyor yüreðin
Biliyordum ses etmedim
Sustum

Belki aklýna gelirimde ararsýn diye
Mahcup duygularým hep seninleydi
Onlar hep sustu
Dilim sustu
Yüreðim sustu
Ümit vadeden arayýþlarým sustu

Ben senin varlýðýnýn
Sevinciyle yeþerirken
Sen baþka baharlarda yeþerdin

Sen baþka gönüllerin sularýnda kulaç atarken
Ben ateþ deryalarýnda çýrpýndým
Aþk illetini ilk sunduðunda bana
Gömüleceðimi bilmiyordum
Hüznün topraklarýnda


Seni seninle yaþamadan
Gözlerinde kaybolmadan
Kokunu solumadan
Avuçlarýna alamadýðýn ellerimi ittin

Bir uçuruma sürüklenir gibi
Bakýþlarým savruldu ardýna
Ve sen gittin
Hep sustun
Suslarýn banaydý sadece biliyordum

Seni her aradýðýmda
Ya telefonunu kapatýyordun
Yada açýp çok meþgulüm deyip
Yine kapatýyordun
Bir býçak darbesi iniyordu her seferinde
Senin için acý çeken yüreðime
Ama ben yine hep sustum

Oysa seni arayýþlarýmda
Telefonun saatlerce meþgul oluyordu
Bir banamýydý yüreðinin yasaklýðý
Bir banamý dönmeye zamanýn olmuyordu

Aþk senden korkuyordu
Yüreðimin köþelerinde saklanýyordu
Aþkýn kalbi vuruyordu yüreðime
Kanatýyordu her vuruþu
Kalbim yara aldý her seferinde

Bana sunduðun
Aþk söylemlerini getir aklýna
Biz iki þehrin bir yakasý gibiydik hani
Silik deðildi alnýmýzdaki yazgý
Hadi bana yazdýðýn þiirlere sor
Kalleþlik deðimliydi seninkisi

Aklýndan ne geçiyor getir diline
Biz göz göze bakýp
Þiirler okuyacaktýk birbirimize
Sen hep söylerdin

Þimdi bana bakmaya üþenen gözlerinin maviliði
Derinleþti denizlerin lacivertiyle
sana ufukta el sallayan ümitsiz aþkla
Atýyorum þimdi
Koyu lacivertlerin derinliðine kendimi


Sabahat Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: