Ömrüm

Bir od’a yandým, beni vîran eyledi.
Nur’a düþtü gönlüm, fikri sâbit eyledi.
Âlem-e inen Nur’du, beni pervâne eden;
O’nu bilmiþ idim, beni câhil eyledi.

Garîban kûþede, hüsrâna daldým.
Bitti ömür sermayem, son deme kaldým.
Dosta giden yolda, ben yaya kaldým;
Fenâ çarþýsýnda beni gedâ eyledi.

Kullukta acziyet verilmiþ baþa,
Bir ömrü isyanla geçirdim boþa,
Þimdi piþman oldum, döndüm en baþa;
Güller arasýnda, beni diken eyledi.

Kaç bahar geçti, dönmedim güle.
Dikenim batýyor sevdiðim ele.
Rabbim kulunu düþürmez yere,
Havf u reca içinde, beni sabit eyledi.

Dünya saadetinden ne murad edilir?
Bu fenâ mülkünde cevr-ü cefa çekilir.
Burada ekilenler elbet hasat edilir.
Rahman’dan ümidim beni berdar eyledi.


Sosyal Medyada Paylaşın: