Umut söndü- Düş ağladı

Sevda yükledim mýsralarýna yüreðimin
kalem sustu, beden sustu, dil aðladý...
sensizliðin mateminde hayat,
Süphan’dan Toroslara destan
Ararat sustu, kainat yas baðladý...

Adýný iþledim nakýs nakýþ yüreðime
Hücrelerime sakladým kokunu,
damarýmda dolaþan kan,
bedenden ayrý ruh,
Yürekten gayri ten aðladý...


Yokluðun kabus dünyasý beynime,
hasretin zýpkýn gözlerime,
sevdan hancer yüreðime,
varlýðýna baðladðým bel aðladý...


Esaretiydin zindanýnda kalbimin
yokluðunda kapanýr birbir demir kapýlar,
pencereler kör, duvarlar saðýr, geceler hain...
gün doðumunda yüreðime inan perdeler aðladý...


bak yine yoksun yanýbaþýnda ömürümün
yer gök iniliyor sensizliðinde hayat virane,
yaþarken öldüðüm sensizliðinde sevdamýn
kaydý yýldýzý, kýrýlan hayalinde ten aðladý...


umudum sevdasý, dilek yýldýzý sabahýmýn
derviþ seyyahýnda hayalimin
sensizliðinde periþan ahvalimin,
zaman saðýr, Ten periþan, hal aðladý...

dilek aðacým, seher yýldýzým
tenimde iniler sensizliðinde sýzým
kalbur hayat, gecem gündüzüm,
UMUT söndü, düþ aðladý...


29.04.2008
00.06
Sosyal Medyada Paylaşın: