GÜNEŞE SEVDALANDIM

Ben onu deðil ki;
Güneþi kýskandým.
Benim olsun isterken,
Attýðým her adýmda yandým.
Bir tek bana doðsun derken,
Herkes aydýnlandý da,
Ben karanlýkta kaldým.
Demem o ki;
Boþ yere yandým,
Beyhude çabaladým.
Hiç olmayacak iþti lakin,
Ben olacak sandým.
Cahildim,
O yüzden aldandým.
***
Ben ona deðil ki;
Güneþe sevdalandým.
Uzak duranlar ýsýnýrken,
Ben yaklaþtýkça yandým.
Oysa ona eriþilemezdi.
Kimse olmasý gerekenden,
Bir adým ötesine geçemezdi.
Bilemedim.
Aklým baþýmda deðildi,
Düþünemedim.
Kanatlarým koptu ona uçarken.
Dizlerimin baðý çözüldü,
Koþmak isterken.
Artýk çok geçti,
Aklým baþýma gelirken.
***
Bir anda her yanýmý ateþ sardý,
Ben sadece ýsýnmayý dilerken.
Yaptýðým her þey faydasýz kaldý.
Tek bir sözüm bile ona ulaþmadý.
Feryat figan çýðlýk atsam da,
Gözyaþým ateþimi söndürmeye yetmedi.
Tam öldüm kurtuldum derken,
Gördüm ki çilem daha bitmedi.
***
Ben ona deðil ki,
Ne yaptýysam kendime yaptým.
Nereden bilirdim aþka düþerken,
Böylesine yanacaktým.
Nasýl bilirdim,
O ýþýl ýþýl parlarken,
Ben karanlýkta kalacaktým.
Oysa davul bile dengi dengine.
Ey gönül aþk dediðin senin neyine.
Bilmediðin sularda ne gezersin,
Saplanýrsýn iþte böyle en derine.
Boðulur gidersin körü körüne.
Yýldýzlar dahi ýþýðýný ondan alýrken,
O varýr mý senin gibi birine...

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: