Gelirsen

ama gözlerime gözlerin bakýnca
coðrafyasý enkaz altýnda kalmýþ bir aðýt oluyordum
üþüyen bir çocuk kalbi
ve güneþe hasret
yaðmura hasret bir toprak oluyordum
sen yüreðime berekettin
bense çatlamýþ dudaklarýnda
kuruyan bir nehir yataðý oluyordum

þimdi olduðum yerde
olduðun yerde olsam
saçlarýn ellerimde olsa
ve okþasam usulca
çýplak adýmlarla dikenli bir yolu adýmlar gibi
ve bir gök kuþaðýnýn altýndan geçer gibi
güneþe, aya ve yýldýzlara dokunur gibi

avuç içlerimde yüzün
karþýmda gözlerin
ve kirpiklerinde bir damla yaðmur
parmak uçlarýmla siliyorum
bir okyanusu avuçlarýmda yüzüme vurur gibi

yitik bir þehirdeyim biliyorsun
yüreðimle yürüyorum bu þehri
yüreðimle kayboluyorum bu þehirde
sonra yüreðimde sen
seni yüreðimle seviyorum
yüreðimle yaþýyorum seni
bu þehir yüreðime sýðmýyor biliyorsun

sonra hayallerimin içinde boðuluyorum
idama duran bedenimde
sana kurduðum hayallerimi asýyorum
sonra öl diyorum yüreðime
yüreðim sensiz hiçbir iþe yaramýyor biliyorsun
kaçak çayla demledim yüreðimi
gelirsen yüreðimin en güzel manzarasý olursun

ibrahim dalkýlýç

26 nisan 17 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: