BU DEFA ŞAKA DEĞİL

Uçuþmuyor kalbimin kanatçýklarý,
Sanki son çýrpýnýþýnda yüreðim.
Üzerinde kýrmýzý çizgiler dalgalanýyor.
Bir hýrsýzýn ayak izleri kadar sessiz,
Bir savaþçýnýn nefesi kadar,
Kabarýk, halsiz ve bitkin.

Bu defa þaka deðil,
Gerçekten ölüyorum.
Bir ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.

Azrail iþ baþýnda.
Ýblis son suflesini fýsýldýyor kulaðýma.
Akýllara ziyan,
Vallahi külliyen yalan.
Melekler endiþeli.
Þahadet, þahadet, þahadet sesleri duyuyorum.

Bu defa þaka deðil,
Gerçekten ölüyorum.
Bir ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.

Hep pembemsi yanýný sevmiþimdir hayatýn.
Anlayamadýðým gerçeklerle doludur Hayat.
Sýrlar alemindeki varoluþlar.
Ýnanmam için herþey kusursuz.
Gittiðim yerde bana (Bir Var’ýn var),
Cennetin bir sevgiliye yar,
Eþsiz ve benzersiz bir diyar olduðunu müjdeliyorlar.

Ve ben,
Bu defa þaka deðil,
Gerçekten ölüyorum.
Bir ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.


Belki çok üzüldünüz,
Kimbilir belkide bir köþede,
Boyun büküp süzüldünüz.
Kimbilir belkide içiniz yandý gizlediniz.
Hazinle çarpan kalbin, ayrýlýk çanlarýnýn, son ritimlerini.
Belkide ölmeden önce merhumun,
Son Þarkýsýný,
Belkide Hayata dair;
Bir kökeli Ozan Türküsü dinlediniz.

Bu defa þaka deðil,
Gerçekten ölüyorum.
Bu size son vedamdý,
Helallik diliyorum.
Bir ömre misafirdim,
Kovmadan gidiyorum.

Kökeli Ozan
Sosyal Medyada Paylaşın: