Ya Nebi!

YA NEBÝ!

Ansýzýn, kutlu bir geliþle gel...
Gel de þu acýlý ümmete gül.
Ümmetin periþan, ümmetin çaresiz!
Kandan deryalar içinde; dinmeyen gözyaþý…
Bitmeyen çile, bitmeyen girdaptan çýkamayýþý!

Hani; en ýzdýraplý bir anýnda, hüzün yýlýnda…
Rabbin seni sevindirmiþti “Kutlu Miracý’nda”!
Türlü hediyelerle dönmüþtün…

Seni bekliyoruz! Gel, gel de ümmetine gül!
Rabbimizin merhametiyle gel, nusratýyla gel!
Gel , gel de “Meta Nasrullah” diyen ümmete gül.

Sen aramýzda olsaydýn; “Alem-i Ýslam” böyle mi olurdu?
Yokluðunu ne kadar da hissettirdin…
Ümmetin seni bekliyor! Ümmetin periþan; haline aðlýyor!
El medet! El medet! El medet! Diyor…
Gel artýk! Gül artýk! Aðlayan ümmetini güldür artýk.

Bu acýlarýn hepsi bizden biliyoruz,
Rabbimizin yolunu, senin yolunu býraktýk!
Haristanda dolaþýyoruz; yolumuzu kaybettik,
Kulluðu kaybettik, ümmetliði kaybettik.
Bul bizi, buldur bizi, Yüce Rabbe bildir bizi…
Sev bizi, sevdir bizi, en son þefaatýnla sevindir bizi.

SAMETTÝN ÞENKAYA
(KUL SAMÝ)


Sosyal Medyada Paylaşın: