DÜŞ TÜ ''23 NİSAN''
DÜÞ TÜ “23 NÝSAN”
Oyuncak bebeðim olmadý benim
Cevabýný isterim kýrýk sol yaným
Hayat acýmasýz acýyor caným
Merhemler yerine acýlar düþtü
Ne annem var benim ne de bir babam
Sokak evim olmuþ yaþamak çabam
Üstümde eskimiþ yamalý abam
Fakirlik palaný üstüme düþtü
Karným hiç doymadý aç sefil kaldým
Çöplerden topladým yerlerden aldým
Çok zorda kalýnca mecburen çaldým
Bir anda aklýma helallik düþtü
Görünce neþeli mutlu yüzleri
Gizlice izlerdim gülen gözleri
Yüzümde kederin derin izleri
Yaþamýn tüm yükü üstüme düþtü
Minicik ellerim üþürdü kýþta
Isýnmanýn derdine düþtüm bu yaþta
Köprüler altýnda yatarým taþta
Yastýða baþ koymak inan ki düþtü
Yaz gelince her yer çiçek açýyor
Çocuklarýn neþesi huzur saçýyor
Görmediniz beni tadým kaçýyor
Güzeli yaþamak sanki bir düþtü
Okulu bilmedim kalem tutmadým
Tebeþir tozunu ben hiç yutmadým
Zil çalýnca koþup derse gitmedim
Yazmayý öðrenmek bende bir düþtü
Karþýna çýkýnca her an söverdin
Beþ kuruþ vererek baþtan savardýn
Anlasan dinlesen elbet severdin
Kýrýldý kanadým sevilmek düþtü
Ben istemez miydim sýcak yuvayý
Anne baba etseydi bana duayý
Bana sahip çýkan toprak anayý
Evim diye bilmek sýcacýk düþtü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Betül Karaaslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.