KOYMADIN Kİ

Öldürdün ruhumu deðip ovanda...
Kuruttun yeþili, al koymadýn ki.
Eðlenmez sayende arý kovanda..
Ezdin petekleri bal koymadýn ki.

Düþtü aþaðýya küfle barýþtý,
Onlar bir birini sevdi sarýþtý,
Gazel oldu iþte yere karýþtý...
Aðacýmda tek bir dal koymadýn ki.

Marifetin bu mu asil bir köktün ?
Beni mutluluktan sevinçten söktün !
Yaktýn küllerimi çukura döktün...
kalkýp doðrulacak hal koymadýn ki.

Benim için sen ne güzel hevestin !
Meltemken poyraza dönüþüp estin !
Kör býçakla dilim kökünden kestin...
Ona da razýydým lal koymadýn ki.

Saptýn patikaya yolu þaþýrdýn,
Merhem ol dedikçe yaram kaþýrdýn !
Yedin hepisini aldýn aþýrdýn...
Bende servet, para, mal koymadýn ki.

Kaçar kederleri boþar diyerek,
Irmaða bent oldun coþar diyerek,
Sürüp hedefine koþar diyerek...
Atýn ayaðýnda nal koymadýn ki.

Sözünde durmayan inat katýrdýn,
Devirdin ömrümü yana yatýrdýn !
Sen engin denizde teknem batýrdýn...
Bir kayýk, filika, sal koymadýn ki.

Cumali ben sana köleydim köle !
Ýstedin genç yaþta ah çekip öle !
Yansýn diye attýn sen kýzgýn çöle...
Soydun bedenimi þal koymadýn ki.
Sosyal Medyada Paylaşın: