Siyah-beyaz düþler, Tutsak edilebirmi hayaller, Peki ya umutlar?....
Sokaklarý denize açýlan, Þehirler gibi biliyorum. Bazý insanlarýn da, Denize kýyýsý var....
Biz beklemeyi seviyoruz, Mevzu gemi deðil. Beklerken, Güzel olsun aþk....
Baktýðýmýz daðlara benzeriz biraz, Biraz da, Sustuðumuz her þeye....
Ne güzel gün, Belki de sabah, Yeniden hatýrlamaktýr yaþamayý, Nedir dedim, bu yaþamak? Bir düþ dedi, bir kaç an....
An gelir, Yol da sen olursun, Yolcu da. Yol nerede biter, Sen nerede baþlarsýn, Þehir nerede biter....
Hikayesi hiç yazýlmamýþ, Aþk’lara dair, Varmýydýk, Belki biraz....
Güneþ doðar, Güneþ batar. Ama insanlar görmez bazen. Karanlýk sandýðýn o yol, Belki de aydýnlýða açýlýyordur....
Adsýz bazý þeyler, Yaðmur yemiþ denizler misali, Güzel olsun aþk. Sevdiðim çiçek adlarý gibi, Sevdiðim sokak adlarý gibi, Tüm sevdiklerimin adlarý gibi, Adýnýz geliyor aklýma....
Saklý durur, Bazen büyük þeyler. Küçücük satýrlarda....
Sen yine de, Bir parantezin açýk ucunda ol, Mavi ol, Ne varsa, Selam olsun hepsine. Mavi ol, Siyah-beyaz düþlerimde.....
Hüseyin Çýplak 20.04.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Çıplak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.