Duygular seni alıp götürmemeli!
Duyduðum
Çok zarif bir keman sesiydi
Hissiyatým kendince dalgalanýyordu
Alamýyordum
Kendimi, sesin geldiði yönün
Ýstikametine doðru öyle adýmlýyordum
Çok eskilerde
Küllenmiþ sayfalarý tekrar
Gün yüzüne perdeleriyle çýkartýyordu
Oysaki ben
Tamburun perdelerinden
Süzülen, varlýðýn ahengini naðmeyi severdim
Birden sergi
Açýlmýþtý önümde farklý farklý
Hatýralarý anlatan, ibret için zorlayan bazdý
Duygularým
Kendiliðinden akýyordu
Hissetmek bu kadar mý aþikâr farklýlaþýyordu
Gönül bu derler
Býrak gittiði yöne diye isterler
Hakikat karþýsýnda daha sonra taaccüp ederler
Hislerin sahibi
Muhakkak vaziyet etmeyi bilmeli
Yoksa onun var olan iradesine nasýl güvenmeli
Heveslerin engeli
Kanaat ile çaresizle zikredilmeli
Bir sivilcede kývýlcýmýn mazisi idrak edilmeli
Naðmeler
Anýlarýn güzelliðinde dinlenmeli
Asla bir nedametle gölgelenmeden nefeslenmeli
Piþmanlýk anlýktýr
Zamana yayýlan en önemli zarardýr
Kar farklýdýr onun beyazlýðýnda ne hikmetler saklýdýr
Ýnsan candýr
Kanýn hükmünü bilen yardýr
Ruhun itminanlýðýndaki kalp istikametle sýratý bulandýr
Aþk kalbin tadý
Ruhun cilasý, vicdanýn kalesidir
Hilkatin asliyetini bilmeyen vaziyet edememektedir
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.