Çocukluk bulunmaz servettir

Hep kovuklarda yaþamaya itiliyoruz.
Topraðýmýz kurumuþ,
Göðümüz suskun,
Çocukluðumuzun o güzel düþlerini,
Çok uzak bir sahilde arýyoruz.

Ve büyümüþ çocuklarýn þarkýsý
Kulaklarýmýzda yankýlanmakta.
Çobanýn kavalýnda,
Ezgi gibi yaþamaktayýz.
Ve de soðukta üþür gibi titremekteyiz..

Ýçimde korkunun
Dinmeyen çýðlýðý yankýlanýrken,
Bir kor mu oldu küllenmiþ acýlar?
Bir mutluluk özlemi,
Sürsün yüreðimizden gitmeden..

Bir sýzý tükenmeyen sözler yaktý kalemi.
Kaldýmý ormanlarýmýz?
Yoksa yoksa
Bulutlar mý kara kapladý dünyamýzý?
Buruk mu buruk kalpler...

Not: Köyümden güzel bir görüntü :)
Bu görüntüye degilde geçmiþ günlere ithafen yazýldý

19.04.2017 Çarþamba
Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın: