HUZUR EVİ

Çalýyor hayatýn, en son bestesi
Köþeye çekilip, dinle ihtiyar!...
Nafile! Kýsýktýr, ölümün sesi
*** Köþeye çekilip, dinle ihtiyar!...
*** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar

Dünyadan el etek, çekmiþ bak halin!
Kim bilir ki, kimde kalmýþ, vebalin?
Yaþamak için yok, hiçbir mecalin
*** Yalnýzlýk içinde, insan ne duyar
*** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar

Yüreðin çok yorgun, paslanmýþ gibi
Ümitlerin boþa, yaslanmýþ gibi
Ruhun hüzünlerle, süslenmiþ gibi
***Vefasýzmýþ, mazideki, zalim yâr!...
*** Uzanan el, etmez, seni bahtiyar

Unutulup gitmiþ, bak bir köþede!
Hüsraný bulunca, sahte neþede
Teselli vermiyor, artýk þiþede
*** Gezip aradýkça, hep diyar diyar…
*** Uzanan el, etmez seni bahtiyar

Huzur evi olmuþ, yazýk mekânýn!
Beklesen de yoktur, girip çýkanýn
Evlatsýz babayý, boþ býrakanýn
*** Hasreti yüreðe, nasýl da koyar
*** Uzanan el, etmez seni bahtiyar

Sanki baþka gurbet, bu huzur evi
Hapisten farký yok, hücre bir nevi
Arama! Ne bir dost, ne de bir sevi
*** Hayatla bir ömür arasýnda yar…
*** Uzanan el, etmez seni bahtiyar

16. 04. 2017







Sosyal Medyada Paylaşın: