Amansýz bir derd ise ansýzýn kapý çalan Hayaller serâb olur, gerçek bildiðin yalan Kirpiði zorladýkca "Gamlý Konak"ta kalan Sükûtu seçer dilin, duygular ayar gözler Serde söner kandilin, bir mendil arar gözler
Önce biraz aðlarsýn sessiz, sakin bir yerde Sonra kadermiþ dersin onmaz olan bu derde "Hayat" denen sahnede kapanýrken son perde Dostlar gelir yâdýna; vefâlý...vefâsýzlar... Düþününce derinden, yürek burkulur sýzlar
Ecelle hitam bulur bitmez sanýlan süre Cansýz bir beden düþer kabir denilen yere Bir tek mâzidir artýk açýk kalan pencere... Arada hatýrlatýr ardýnda kalan izler Sözde dost çoktur amma, özde sevenler özler...
Deðilmi ki aslolan îmân ile son nefes Gâfile cennet bu han yüreðime dar kafes Vuslat için gün sayar içimden ilâhî ses Varsýn yorulsun dizim, sarpa sarsýn hep düzler Bükülen her bedeni, nihâyet toprak düzler...
Gam çekme Þairaða, Aþiyandan yana bak! Tûl-i emel içinde hayal kurmayý býrak! Gözlerin zirvedeyken çiðnediðin bu toprak Mahþere giden yolda nice sýrlarý gizler Akleden îmân ile nurlu izleri izler...
Mehmet Nalbant Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.