Tan yeri aðarýrken ,deniz kýyýsýnda ben
Seherde esen yelin , busesiyle uyandým
Balýkçýnýn denize, hýrsla inen küreði
Ýnsicamýmý bozdu, iskeleye dayandým
Görünen her þey adi, her þey sanki sýradan
Medet umanlar gördüm, birkaç kutu biradan
Keyfim kaçmýþtý artýk, gitmeliydim buradan
Aklým karmakarýþýk, renkten renge boyandým
Ufukta bir çizgi var, benzer alýn yazýma
Duygularým tellendi, sýralandý sazýma
Gelip geçen duymadý, bakmadý avazýma
Kuyruklu yýldýz gibi, baþ aþaðý kayandým
Ýyide ben burada, ne diye bekliyordum
Kafama takýp birde,derde dert ekliyordum
Her þeyim aþikardý, niçin pinekliyordum
Ben aþkýn aþýðýydým, sevgi saçan yayandým
Ne derlerse desinler, ben kendimi bilendim
Ekmeðimi dost ile, parçalayýp bölendim
Ýyi gün kötü günde, aðlayandým gülendim
Muhabbet yaðmuruyla, suratýmý yuyandým
Günde belki yüz kere, sorguladým kendimi
iblise galip geldim, yere vurdum bendimi
Ýç hesaplaþma ile, yenebildim fendimi
Nefis denen meluna, acýmadan kýyandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.