İNSANLIK HALİ (275)

ÝNSANLIK HALÝ (275)

Dünya hayatýnýn mesafesi bu.
Gelenler yorgundur gelenler susta.
Kalplerin atýþý bir nefesi bu.
Ömürler yorgundur ömürler susta.

Hem çocukluk hem de gençlik yýllarý.
Yavaþça deðiþir insan halleri.
Baharda açsa da solar gülleri.
Gönüller yorgundur gönüller susta.

Ruhlar bile dertten hüzünle dolmuþ.
Beden ise çile ile yoðrulmuþ.
Kalemi tutamaz yazamaz olmuþ.
Þu eller yorgundur þu eller susta.

Herkese zenginlik verilmiyor ki.
Kimselere bir þey denilmiyor ki.
Söyleyemiyor ki, söylemiyor ki.
Þu diller yorgundur þu diller susta.

Cehalet her þeye hemen ulaþýr.
Düzgün insan ile bile uðraþýr.
Ukalalýk yapar çokça konuþur.
Bilenler yorgundur bilenler susta.

Gitmez hiçbir zaman alýp baþýný.
Helalden kazanýp ekmek aþýný.
Garip gurabanýn gözün yaþýný.
Silenler yorgundur silenler susta.

Þairler yazarlar yazmalý bence.
Çünkü onlardýr hep tam bir güvence.
Kýrgýnlýk tutmazlar neþe, sevince.
Yazanlar yorgundur yazanlar susta.

Dünyaya gelmenin mahiyeti var.
Her bedenin mutlak ruhiyeti var.
Ne garip durumdur maliyeti var.
Ölenler yorgundur ölenler susta.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 09/04/2017 Pazar
Yayýn : 16/04/2017 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1091458/

Sosyal Medyada Paylaşın: