Güneşi öpmek!..
Ýnsan üzerinde, aþkýnýn tasvirinin estetik önemi,
Yürek büyüklüðü ölçüsünde güçlü, aþk kýrýntýsý,
Çözülmüþ, baþýboþ, halatý kopan sandal deðil,
Ocak baþýna uzanan kedinin, çoðalan mýrýltýsý…
Neþenin azýcýk fazlasý, hangi zindanýnda gizli,
Sonbahar yapraklarý gibi, döküyor ömrümü,
Her seferinde sabun gibi elerimden kayýverir,
Umudumu savurur deste deste, ve de gönlümü…
Çekici yüzünün ýþýðýný akýtýr, yanaðýnýn sýrtýna,
Yüreðimin ötelerini tutar, o gamzelerinin elleri,
Yüzünü yýldýzlar da seyrettim, bir çok defadýr,
Gördüm semada gamzeleri, evet, yýldýz gülleri…
Gamzeleri girer rüyalarýma, týpký yanaðýnýn ki,
Uykumda yüreðim, serçe, aþkýn dalýna tutunan,
Beynimi dolduran yüzü, türlü türlü kýr çiçeðim,
Olaydý keþke rüyam gibi, ansýzýn yerine konan…
Bir yüzüm yalnýzlýða, diðer yüzüm ateþe dönük,
Yazý tura atsanýz da, yanýk kokulu bozuk para,
Kuþatan acýsý, beyinden býkmýþ, iliðime sýzýyor,
Oldum, kenarý kývrýk kitap, acý dolan kumbara…
Güç olan, zor olan, alýcýyý bir harekete geçirme,
Kurumuþ yüreðe, sönen gözlere sürme çekmek,
Ýçimin her köþesi, alev alev tutuþmuþ, göremedi,
Doyulmaz gökyüzü mavisine, kýzýl rengi ekmek…
Yüreðimde, her odada, güneþ gibi doludur hep,
Hazzýný yaþattý aþký, takýldým çokhoþ ýþýklý izine,
Yarin hayali karþýmda durur, bir bulanýk seldir,
Alýþtým zamanla, karþý duran eðrisi ne, düzü ne…
Elinde ufaladýðý, çatýrtýlara karýþan, yürek benim,
Baðlý oldum ipe, daha sýký sarýlý, yok aþký tepmek,
Beni dolduran, aþk tenli kokulu, gamzeleri var ya,
Sap sarý papatya deðil, o yakýcý, o Güneþi öpmek…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.