Sabýr; sözü yutmaktýr der eskiler
Küçük dilinin altýndadýr dikenler
Ýçimizden dökülen ýrmaklara uyup
Öfke çaðlamasýn diye o direnmeler
Sabýr;
Teslimiyet deðil
Bir mücadele biçimidir dediler...
Aþk; yüreðini büyütmek derdi dedem
Vasiyettir, caný gönülden tutuyorum
Ak bir kýsrak doludizgin göðsümde
Ele güne karþý acýlarýmý uyutuyorum
"Saçlarýmý okþatasým var", ben askerken ölen nineme
Ölüm sýnanmaz demiþti babam evvelden
Ya
Hayatla kumar oynanmýyor...
Ayrýlýða giden yollar düze çýkmýyor
Aðýtlar saz dinlemiyor
Küçükken anlamýyor
Ýnsan...
Zor bela sokulurdum yataðýma
Gece vardiyasýndan gelmeden babam
Annemin sesinden evvel öperdi alnýmdan
Ben uyurdum numaradan
Þimdi uykular talan
Usta bu dünya yalan
Gözlerimin kahve yorgunluðu, blöf yemiyor
Bu acýlar olasý deðil
Ne varsa sahipsiz, yetim kalana
Salkým söðüt gibi eðil
Kaçak var bi yerlerde, söz tükeniyor
Nefesim daralýyor
Yüreðim kanýyor
Ki en çok da ondan caným yanýyor
Annem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...