ne üzerime yýkýlan karanlýklara nefes ne de sürüklediðim zincirlerime ses oldum uykularým kýyametken uykusuzluðum sen oldun
ben Tanrý deðilim her ne kadar savaþsam da içimde kopan isyanlarla nefretlerime eksem de aðzý yüzü bozuk kasýrgalar savaþçý hiç deðilim
bakmayýn gözlerimdeki zindanlarda çýðlýklar büyüttüðüme penceresiz ve bacasýz bir evin taþ duvarý kadar üþümüþlüðüme zemheri takvimlerde asýlý kalan titrek sayfa olsa da ellerim ben ateþin ta kendisiyim, kendime yanarým en çok ta sana
yeter... servi olup gölge etme gün yüzü deðmemiþ güneþime uyandýr artýk dilimde çöreklenen bin bir gece masallarýný ruhuma ýþýk ver…katmer katmer çiçek açsýn gözlerimde dört mevsim ya da bal sürmeli zehr-i hançerini sapla sineme, pýnarlarýmda bir ceylan daha ölsün...
ilhanaþýcýnisanikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.